ΟΜΗΡΟΣ ΚΑΙ ΑΝΑΦΟΡΑ ΣΤΟ DNA

Στη ραψωδία κ´ της «Οδύσσειας», όπου περιγράφεται η περιπέτεια του Οδυσσέα και η μεταμόρφωση των συντρόφων του σε χοίρους στο νησί της Κίρκης, υπάρχουν σοβαρές ενδείξεις, ότι ο Όμηρος μεταφέρει πληροφορίες, από τις οποίες προκύπτει, ότι υπήρχε γνώση της γενετικής από πανάρχαιες ακόμα εποχές. Συγκεκριμένα:

• Το όνομα Κίρκη δεν είναι κάποιο τυχαίο, αλλά τα γράμματα που το αποτελούν συναντώνται και στη λέξη Κηρύκειο (*1).

• Το όνομα του γιού της Κίρκης και του Οδυσσέα είναι Τηλέγονος [τήλε (= από μακρυά) και γόνος].

• Όταν ο Όμηρος περιγράφει κάποιο πρόσωπο, συνήθως εκτός από το όνομα χρησιμοποιεί κι ένα η περισσότερα επίθετα, που το προσδιορίζουν καλύτερα. Τα επίθετα που χρησιμοποιεί για την Κίρκη είναι: πολυφάρμακος (κ 276), πότνια (σεβαστή: κ 549), καλλιπλοκάμοιος (κ 220) και εϋπλόκαμος (κ 136 και λ 8). Το πολυφάρμακος και το πότνια μπορούν εύκολα να εξηγηθούν, γιατί, όπως αναφέρει ο ποιητής, ήταν θεά (αδελφή του Αιήτη, κόρη του Ήλιου και της κόρης του Ωκεανού Περσηίδας ή κατ' άλλους της Εκάτης). Για να επιμένει όμως ο Όμηρος, που πάντα ακριβολογεί, σε τρία σημεία μάλιστα στην περιγραφή, ότι η Κίρκη είχε καλούς πλοκάμους, πρέπει να είναι πολύ σημαντικό, κι ασφαλώς δεν πρέπει να αναφέρεται στην κόμμωσή της.

• Το αντίδοτο στον Οδυσσέα δεν το έδωσε η θεά Αθηνά, που πάντα τον προστάτευε, αλλά ο -κάτοχος του κηρυκείου- Ερμής.

• Η Κίρκη είχε τέσσερις θεραπαινίδες («αμφιπόλους»: κ 348-349), όσες και οι βάσεις του DNA. (*2)

• Ο αριθμός των τεσσάρων θεραπαινίδων θα μπορούσε να θεωρηθεί τυχαίος, αλλά ο Όμηρος μας δίνει έντεχνα κι άλλον έναν εκπληκτικό αριθμό, ο οποίος δεν φαίνεται να είναι τυχαίος. Όταν οι σύντροφοι του Οδυσσέα πήγαν στο ανάκτορο της Κίρκης, χωρίστηκαν σε δύο ομάδες. Στην μία αρχηγός ήταν ο Ευρύλοχος και στην άλλη ο Οδυσσέας. Μαζί του ο κάθε αρχηγός πήρε 22 άνδρες (κ 203-209). Ο Όμηρος μας περιγράφει λοιπόν δύο ομάδες των 22, κι αν προσθέσουμε και τους αρχηγούς, προκύπτουν δύο ομάδες των 23. Σας θυμίζει τίποτε αυτός ο αριθμός; Είναι ο αριθμός των χρωμοσωμάτων στον πυρήνα των ανθρωπίνων κυττάρων!

Αυτός είναι ο τρόπος, με τον οποίο έχουν διασωθεί πληροφορίες πανάρχαιας επιστημονικής γνώσης δια μέσου των χιλιετιών με την βοήθεια της Μυθολογίας. Ασφαλώς δεν ήταν δυνατόν σε κανέναν άνθρωπο τόσα χρόνια να σκεφθεί, γιατί επισημαίνει ο Όμηρος τον αριθμό των 2 × 23. Μόνο τώρα μετά την αποκωδικοποίηση του DNA, και με σοβαρή κι επισταμένη μελέτη των κειμένων μπορούν να εξαχθούν τέτοια συμπεράσματα.

--------------------------

(*1) Αν παρατηρήσουμε το κηρύκειο του Ερμή (δίχως να είναι καθ' αυτό θεός της Ιατρικής, επιστατούσε στην υγεία των ανθρώπων και στην ανάγκη τούς πρόσφερνε αποτελεσματική συνδρομή κατά των ασθενειών) θα δούμε το πλέξιμο των δυο φιδιών γύρω από την ράβδο που μοιάζει με το σχήμα του DNA. Η ομοιότητά του κηρυκείου του Ερμή με το έμβλημα του Ασκληπιού είχε ως αποτέλεσμα την υιοθέτηση του κηρύκειου ως συμβόλου των γιατρών και της Ιατρικής Επιστήμης γενικότερα.



(*2) Κάθε κλώνος του DNA αποτελείται από πολλά μόρια, που λέγονται νουκλεοτίδια και είναι τεσσάρων ειδών: η αδενίνη, η θυμίνη, η κυτοσίνη και η γονανίνη∙ συμβολίζονται δε αντίστοιχα με τα γράμματα Α, Θ, Κ και Γ. Θα μπορούσαν ίσως να λέγονται αλλιώς και να συμβολίζονται με τα γράμματα Ι, Χ, Ω και Ρ; «Έτρεχε το αθάνατο αίμα της θεάς, ο ιχώρ, ο οποίος κυκλοφορεί ακριβώς μέσα στους μακάριους θεούς» (Ε 340.) Δεν έχουν γίνει μέχρι τώρα σοβαρές προτάσεις, για το τι ήταν ο ιχώρ. Όμως, με δεδομένο, ότι ο ιχώρ έχει τέσσερα γράμματα, όσα τα νουκλεοτίδια του DNA, μιά σοβαρή συνεργασία φιλολόγων, γλωσσολόγων, γιατρών και βιολόγων προς αυτή την κατεύθυνση, ίσως να μας επιφυλάσσει εκπλήξεις.....



Γιάννης Λάζαρης
Ηλεκτρολόγος-Μηχανολόγος Ε.Μ.Π.

[ Στο άρθρο συμπεριλήφθηκαν εκτεταμένα αποσπάσματα από το κεφάλαιο «Το κηρύκειο, η έλικα του DNA και ο ιχώρ» του βιβλίου: Η Τεχνολογία των Θεών ].



ΠΗΓΗ:ellinon-pnevma.blogspot.com

Η ιατρική ορολογία στον Όμηρο*

Η ιατρική ορολογία του Ομήρου είναι αρκούντος πλουσία, το πλείστον δ’ αυτής μέρος διετηρήθη και εις την ιατρική του Ιπποκράτους και εις την μετέπειτα. Είναι δε απορίας άξιον, τίνι τρόπω κατώρθωσεν ο διάσημος μεν ραψωδός της αρχαιότητος, πλην όμως ουχί ιατρός, τοιαύτας ιατρικάς γνώσεις! Δείγματα της χαρακτηριστικής του ορολογίας έστωσαν τα ακόλουθα:

Αάω= μαίνωμαι, παραφρονώ.
Άβλητος= ο άτρωτος, ο απλήγωτος.
Αεικής νόσος= η αθεράπευτος, η απονείδιστος.
Ακήριος= ο άψυχος, ο νεκρός.
Ακιδνός= ο αδύνατος, ο ασθενής.
Ακέομαι= θεραπεύομαι.
Άκμηνος= ο νήστις, ο άγευστος.
Ακοή= το αυτό…
Αλαός= ο τυφλός.
Αλαωτύς= η τύφλωσις.
Αλγέω= άλγος.
Αλδαίνω= ενδυναμώνω.
Άλειφαρ= η αλοιφή.
Αλέξω= θεραπεύω, βοηθώ, αποφεύγω την νόσο.
Άλθομαι= θεραπεύομαι.
Αλλοφρονέω= αναισθητώ.
Αλοιφή= το αυτό…
Αλύω= γίνομαι αλλόφρων από τους πόνους.
Αμφιπνέω βίον= προφυλάτω την ζωή.
Αναίμων= ο αναιμικός.
Ανάπνευσις= αναπνοή.
Άναυδος= ‘αφωνος.
Αναψύχειν= δροσίζω, εδρόσισε την πληγή του Ε 795.
Ανήκεστος= αθεράπευτος, ανίατος.
Άνουσος= ο άνοσος, ο υγιής.
Ανούτατος= ο μη τραυματίας.
Απάλθομα= αποθεραπεύω.
Απαλοιάω= συντρίβω, κατασυνέτριψε τα όστεα Δ 522.
Απεμέω= (αίμα).
Άπνευστος= ο μη αναπνέων, ο άπνους, ο λιπόθυμος.
Απογυιόω= παραλύω.
Αποέργω= χωρίζω.
Αποπτύω= αποβάλλω πτύελα.
Απορριγέω= τρέμω από το ρίγος.
Αποτέμνω= το ίδιο.
Αποψύχω= λιποθυμώ, ξεψυχώ.
Αργιόδους= ο έχων λευκούς οδόντας.
Αρτίφρων= ο λογικός, ο εχέφρων.
Άσθμα= το ίδιο (δύσπνοια).
Ασκελής= ο κάτισχνος και κατάξερος.
Ασκηθής= ο αβλαβής, ο σώος ο υγιής.
Άτη= η βλάβη.
Άϋπνος= το ίδιο.
Αχλύς= η σκοτοδινία, το σκότος του θανάτου.
Άχολος= κατευναστικό φάρμακο.
Αχθομένην οδύνησι= αισθάνομαι άλγος.
Βαρύνω= βαρύνομαι γυΐα, αισθάνομαι βάρος στα μέλη, χέρια κλπ.
Βίος= η ζωή.
Βλάβεται= γόνατα τρέμουν, κλονούνται.
Βεβλημένος= ο τραυματισμένος.
Βροτόω= αιματώνω.
Βόσκο γαστέρα= γεμίζω την κοιλιά μου.
Γεύομαι= το ίδιο.
Γονή= γόνος, ο απόγονος.
Γυιόω= αδυνατίζω, παραλύω.
Διαμπερές= το ίδιο.
Διαφύσω= διαπερώ τα έντερα.
Εκάπυσσεν= λιποθύμισε.
Εκτάμνω μηρούς= αποσπώ από τους μηρούς (το βέλος).
Έμβρυον= το ίδιο.
Εμέω= αιμ’ εμέων.
Έλιπε ψυχή= η λιποθυμία.
Έλκος= το τραύμα, η πληγή.
Ένορχος= το ίδιο.
Εξάγνυμι= υπέστη κάταγμα.
Εξακεύομαι= θεραπεύω εντελώς.
Εξαλαόω= τυφλώνω.
Εξεμέω= …...
Επιπέλεται νούσος ή θάνατος= τον καταλαμβάνει νόσος ή θάνατος.
Επίληθος= (φάρμακο)
Επιμαίομαι= ψηλαφώ.
Επιπάσσω= (φάρμακο).
Εσθίω= ……..
Εσθλά φάρμακα= τα ωφέλιμα, τα σωτήρια.
Θλάω κοτύλην= «οστέα» …….
Θυμός= έντονη αντίδραση της ψυχής, η ζωή, η ψυχή κλπ.
Θυμοφθόρος= θυμφ. Φάρμακα, τα δηλητήρια.
Ιάομαι= …….
Ιδρόω= ιδρώς.
Καρχαλέος= ο ξηρός την γλώσσα και τον φάρυγγα.
Κατάγνυμι= προκάλεσε κάταγμα (αυχένα).
Κάμνω= κοπιώ.
Κατασήπομαι= σήπομαι σε όλο το σώμα.
Κηρ απινύσσειν= η δύσκολη αναπνοή, η αναισθησία.
Κολούει= κολοβώνει, ακρωτηριάζει.
Κυλλοποδίων= (κυλός) στραβοπόδης.
Κυφός= καμπούρης.
Κυκεών= τονωτικό ρόφημα με συγκεκριμένα υλικά.
Κώμα= βαθός ύπνος.
Λαθικηδής= ο προξενών λήθη του πόνου, ο παυσίπονος.
Λοιμός= η πανδημία, λοιμική νόσος.
Λυγρά έλκεα= τα ολέθρια και θανατηφόρα. Λυγρά φάρμακα και επιβλαβή.
Λυσιμελής (ύπνος)= ο παραλύων τα μέλη.
Λύοντο τα γυία= παρέλυσαν τα μέλη.
Μαίνομαι= παραφρονώ.
Μαρμαρυγή ποδών= οι τρομώδεις των ποδών κινήσεις.
Μάρπτω= προκαλώ, καταλαμβάνω.
Μογέω άλγεα= υποφέρω από πόνους.
Ναρκάω= ναρκούμαι, μουδιάζω, παραλύω.
Νηπεθές (φάρμακο)= το καταπαύον τον πόνο, την λύπη.
Νούσος= Α 10, ε 395, ο 408.
Οδμή= Ε 59, ι 210 κ.α
Οδύνη= …
Οδυνήφατον φάρμακον= το εξαλείφον την οδύνη.
Οιδέω= φουσκώνω.
Οιζύω= πάσχω.
Οράω= Ε 120, δ 833, η 448.
Ουτάζω= πλήττω, κτυπώ, τραυματίζω (ουταμένη πληγή).
Ουλή= το αυτό.
Ούλω= υγιαίνω.
Παραβλώψ= ο αλλοίθωρος.
Παραπνέω= αναπνέω δια μικράς αναπνοής, διακεκομένης.
Πάσχω= το αυτό.
Πέσσω= ωριμάζω, χωνεύω.
Πικρόν= οδμή, δυσοσμία (πικράς ωδίνας).
Πληγή= το αυτό.
Πνέω= αναπνέω, ζω, ασθμαίνω.
Πνοή= αναπνοή.
Πολυφάρμακος= Π 28, κ 276.
Πρήθω= (ξεφυσούσε αίμα από το στόμα) Π 350.
Πρηνής= Ε58, μ 396, π 310.
Πυρετός= το αυτό.
Ριγέω= ρίγος.
Σάος και σώος= υγιής, σαφροσύνη= υγιείς φρένες.
Σκότος= σκοτοδίνη.
Σμώδιξ= ο μώλωπας.
Τέμνω βέλος= το αφαιρώ.
Τόκος= ο τοκετός.
Τρέμον γυία= έτρεμαν τα μέλη Κ 390.
Τρόμος= Γ 34, θ 452, σ88.
Τυφλός= το αυτό.
Υπολύω= παραλύω τα μέλη από βαρύ τραύμα.
Υγιής= το αυτό.
Φάρμακον= το αυτό.
Φοξός= ο οξυκέφαλος.
Φρίσσω= ριγώ.
Φυσίζοος= ζωοποιός, ζωογόνος.
Φύσις φαρμάκου= ….
Φωνή= …
Φίλον άϊον= εξέπνεα ή αισθανόμουν την καρδιά μου.
Χλωροί= χλωμοί.
Χωλεύω= χωλένω, ο χωλός.
Ωδίς-ος= ο πόνος του τοκετού.
Ωτειλή (ουτάω)= η πληγή, το τραύμα.

ΑΝΑΤΟΜΙΚΗ ΟΡΟΛΟΓΙΑ

Αγκοίνη= ο αγκώνας.
Αγκών= μέση αγκώνα.
Αγοστόν= το κοίλο της παλάμης.
Αιδοία= το αυτό.
Αίμα= το αυτό.
Άκνηστις= η σπονδυλική στήλη.
Άκρην χείρα= το αυτό.
Ανθερεών= το πηγούνι.
Αργιόδους= ο έχων λευκά δόντια.
Αστράγαλος= ο σπόνδυλος.
Ασφάραγος= ο λάρυγγας, η τραχεία αρτηρία.
Αυχενίους τένοντας= το αυτό.
Αυχήν= το αυτό.
Βλέφαρον= το αυτό.
Βουβών= το αυτό.
Βραχίων= το αυτό.
Βρεχμός= το βρέγμα.
Γαστήρ= η κοιλιά.
Γένειον και γένυς= η σιαγώνα.
Γενειάς= ο πώγων, το μούσι.
Γλήνη= ο βολβός του οφθαλμού.
Γλουτός= το αυτό.
Γλώσσα= το αυτό.
Γναθμοί= οι οδοντοστοιχίες, οι σιαγώνες.
Γόνη και γούνα= το αυτό.
Γυίον= το μέλος του σώματος, τα άκρα.
Δειρή= ο λαιμός.
Δέμας= η σωματική κατασκευή.
Δέρμα= το αυτό.
Δέρτον= το επίπλοο, και ο δημός.
Τα έγκατα= τα σπλάχνα, τα εντόσθια.
Εγκλεφαλος= το αυτό.
Είδος= η μορφή.
Εθειραί= οι τρίχες του γενιού του ανθρώπου.
Έντερον= το αυτό.
Επιγουνίς= η επιγονατίδα.
Επινεφρίδιον= το επάνω μέρος του νεφρού.
Επισκύνιον= το δέρμα των φρυδιών.
Επομφάλιον= το μέρος κοντά, γύρω στον οφθαλμό.
Εριαύχην= μακρύς τράχηλος.
Έρκος οδόντων= ο φραγμός των δοντιών.
Ευρυμέτωπος= το αυτό.
Ήπαρ= το αυτό.
Ήτορ= η πνοή αλλά ο πνεύμονας αλλά και η καρδιά ως κέντρο συναισθήματος.
Θέμεθλα στομάχοιο= η αρχή του οισοφάγου.
Θέναρ= το κοίλο του χεριού.
Θριξ= Ν 399. 431, θ 83.
Ιγνύη= Ν212.
Ινίον= Ε 73, ξ 495.
Ιξύς= η μέση.
Ίουλος= οι πρώτες τρίχες του γενιού.
Ίς= οι τένοντες, τα νεύρα.
Ισχίον= το αυτό.
Κάρα= το αυτό.
Κενεών= κοινώς τα λαγανά.
Κεφαλή= το αυτό.
Καρπός χειρός= το αυτό.
Κηρ= η καρδιά.
Κληίς= η κλείδα.
Κνήμη= το αυτό.
Κόμη= το αυτό.
Κόρση= ο κρόταφος.
Κοτύλη= μέρος της κεφαλής.
Κραδίη και καρδίη= Β 452 (το αυτό).
Κρανίον= το αυτό.
Κρόταφοι= το αυτό.
Κύστις= η ουροδόχος.
Κώληψ= η ιγνύα, η αγκύλη.
Λαιμός= το αυτό.
Λαπάρη= Γ 359, ξ 517.
Λαυκανίη= ο λαιμός.
Μαζός= ο μαστός.
Μάσταξ= το κοίλο του στόματος.
Μέλος του σώματος.
Μεταμάζιον= το μέρος μεταξύ των μαστών.
Μεταφρένον= Λ 447, π 791.
Μέτωπον= το αυτό.
Μήδεα= τα αιδοία.
Μηρός και μήρα= το αυτό.
Μυελός= το αυτό για τα οστά!!
Μυών= το αυτό.
Νείαιρα γαστήρ= Ε 539-616-465, ρ 519, π 465.
Νείατον ενθερεώνα= Ε 293.
Νεύρον= ο τένοντας,
Νώτα= Β 765-308.
Νηδύς= η κοιλιά.
Οδόντες= το αυτό.
Όμμα= ο οφθαλμός.
Ομφαλός= το αυτό.
Όνυξ το νύχι.
Οπωπή= η όραση.
Οράω= κοιτώ.
Όσσε= οι οφθαλμοί.
Οστέα= το αυτό.
Ους και ούατα= Λ 219, μ 45, η 334.
Οφθαλμός= το αυτό.
Όφρυς= το αυτό. όψις= το αυτό.
Παρειή= Δ 142, σ 172.
Πήχυς= Φ 166, ε 116.
Πίαρ= το πάχος, το λίπος.
Πλευραί= το αυτό.
Πνεύμων= το αυτό.
Πους= το αυτό (πόδι).
Πραπίδες= το διάφραγμα.
Πρόσωπον= το αυτό.
Πρότμησις= η μέση, ίσως και ο οφθαλμός.
Πτέρνη= το αυτό.
Ράχις= το αυτό.
Ρινός= το δέρμα.
Ρις= πυμάτη, το ριζιρρίνιον.
Σάρκες= το αυτό.
Σκέλος= το αυτό.
Σπλάγχνα= το αυτό.
Στέρνον= το αυτό.
Στήθος= το αυτό.
Στόμα= το αυτό.
Στόμαχος= ο οισοφάγος.
Σφονδύλιον= ο σπόνδυλος.
Σώμα= το αυτό.
Σφυρόν= Δ 518, Δ 147, ζ 117.
Ταρσός= Λ 388.
Τένων= το αυτό.
Τρίχας= το αυτό.
Υπερώη= το αυτό.
Υπώπια= το μέρος κάτω από τον οφθαλμό.
Φίλον ήτορ= τα φιλλοκάρδια.
Φάρυγξ= το αυτό.
Φλεψ= κάθε αιμοφόρο αγγείο.
Φρην= το διάφραγμα, οι φρένες.
Φυή= η φύσις.
Χειρ= το αυτό.
Χείλεα= το αυτό.
Χολάδες= τα εντόσθια, τα έντερα.
Χροιή= η επιδερμίδα, το σώμα.
Χρως= το σώμα.
Ώμοι= το αυτό.

* Μέρος από το καταπληκτικό άρθρο του Κ. Μητρόπουλου, ιατρού – ιστορικού, στο περιοδικό Πλάτων τευχ. 27/28 του 1962

ΠΗΓΗ:.e-istoria.com

Οι Έλληνες, ή είναι μαστουρωμένοι, ή έχουν εγκεφαλική βλάβη, ή είναι ηλίθιοι!..

Σκάνδαλο μεγατόνων: το “Fast Track” του Γιώργου Παπανδρέου ανοίγει την πόρτα στην παραχώρηση ελληνικής υφαλοκρηπίδας!
Ο Γιώργος Παπανδρέου υποστήριξε με πάθος στη ΔΕΘ το νέο εκτρωματικό νόμο για τα Μεγάλα Δημόσια Έργα και Επενδύσεις (Fast Track).

Οι Έλληνες πολίτες, οι οποίοι στην συντριπτική τους πλειοψηφία δεν γνωρίζουν ούτε το περιεχόμενο του νόμου, ούτε τα δικαιώματα τους στην κοινή (δημόσια) περιουσία που ξανά τους υφαρπάζεται, δικαιούνται να γνωρίζουν:



Ο νόμος αναφέρει ρητά: “… επιτρέπεται η παραχώρηση στο Φορέα Πραγματοποίησης τους, του δικαιώματος χρήσης αιγιαλού, παραλίας, συνεχόμενου ή παρακείμενου θαλάσσιου χώρου ή του πυθμένα.”

πυθμένας = υφαλοκρηπίδα
(http://bit.ly/cJRfxm)

Υφαλοκρηπίδα: δημόσια περιουσία, ένα από τα κυριαρχικά δικαιώματα της Ελλάδας, μια από τις αιτίες πολέμου μεταξύ Ελλάδος-Τουρκίας.

Ελληνική Υφαλοκρηπίδα κατά μήκος 16.000 χιλιομέτρων ακτογραμμής: γίνεται αντικείμενο παραχώρησης και εμπορικής εκμετάλλευσης από αγνώστους ξένους “επενδυτές” (Αμερικάνους, Ευρωπαίους ή και Τούρκους), αλλά και “γνωστούς – αγνώστους” εγχώριους επενδυτές, με την ευγενική μεσολάβηση της κυβέρνησης και ιδιαίτερα του ενορχηστρωτή Γιώργου Παπανδρέου.

Ερώτηση προς τον πρωθυπουργό της Ελλάδας: γιατί προωθείτε στο πλαίσιο του συγκεκριμένου νόμου, την “υπερ-επένδυση” της Ελληνικός Χρυσός ΑΕ του Μπόμπολα στην Χαλκιδική (http://bit.ly/8ZpjyE), σε έκταση 317.000 στρεμμάτων πρώην δημόσιας περιουσίας, με δασοκάλυψη 90%, κατά μήκος ακτογραμμής 41 χιλιομέτρων και δίπλα στα κοιτάσματα πετρελαίου που πιθανόν εκτείνονται υπό της αντίστοιχης υφαλοκρηπίδας;..

Ερώτηση προς την ανεξάρτητη Δικαιοσύνη: Γιατί δεν έχει επεμβαίνει ο Εισαγγελέας;..

πηγή:bobolasgate.info

Οι Θεϊκές Δυναστείες

Η πρώτη θεϊκή δυναστεία ΟΥΡΑΝΟΣ και ΓΑΙΑ.

Η μυθολογική αναφορά.
Στην Ελληνική μυθολογία αναφέρεται ως πρώτη θεϊκή δυναστεία αυτή του Ουρανού και της Γαίας. Η Ένωση της Γαίας και του Ουρανού υπήρξε πολύ γόνιμη. Ανάμεσα στα παιδιά αυτού του πρώ­του θεϊκού ζευγαριού, αναφέρονται:

Α) οι Τιτάνες, οι οποίοι ήταν δώδεκα, έξη άρρενες (ο Ωκεανός, ο Κοίος, ο Κρείος, ο Υπερίων, ο Ίαπετός και ο Κρόνος) και έξη θήλυς (η Τηθύς, η Θεία, η Θέμις, η Μνημοσύνη, η Φοίβη και η Ρέα),
Β) οι Κύκλωπες, αδελφοί των Τιτάνων οι οποίοι ξεχωρίζουν επειδή έχουν μονάχα ένα μάτι, καταμεσής στο μέ­τωπο, έχουν πνεύμα εριστικό και είναι επίφοβοι χάρη στη δύναμη και την επιτηδειότητά τους. Οι Κύκλωπες είναι τρεις (ο Βροντής, ο Στερόπης και ο Αργής και προσω­ποποιούν τη βροντή, την αστραπή και τον κεραυνό) και τέλος είναι
Γ) οι Γίγαντες, πού ονομάζονται και Εκατόγχειρες, είναι επίσης τρεις (ο Αιγαίων ή Βριάρεως, ο Κόττος και ο Γύγης) και τους οποίους ο Ησίοδος τους εμφανίζει ως μια ράτσα υπεροπτική).
Ο Ουρανός τεκνοποιούσε αδιάκοπα παρά το γεγονός ότι ήξερε ότι μια μέρα ένα από τα παιδιά του θα τον εκθρόνιζε. Για αποφύγει την εκθρόνιση του εξαφάνιζε τους απογόνους του γκρεμίζοντάς τους στα έγκατα της Γαίας. Η Γαία απόκαμε να γεννάει αδιάκοπα και να της στερούν τα παιδιά της γι’ αυτό σχεδίασε μία σκληρή εκδίκηση. Μόλις έβγαλε από τους κόλ­πους το αστραφτερό ατσάλι με το οποίο έφτιαξε ένα μεγάλο δρε­πάνι και φανέρωσε το σχέδιο της στα παιδιά της. Αυτό το σχέδιο ήταν το να κάνει τον Ουρανό ανίκανο να τεκνοποιεί αποκόπτοντας τα γεννητικά του όργανα. Από τα παιδιά της ο νεώτερος ανάμεσα τους, ο καμπυλόνουν Κρόνος, συμφωνεί με την άποψη τής μητέρας του. Αυτή του αποκαλύπτει τις λεπτομέ­ρειες της συνωμοσίας. Ό Κρόνος, οπλισμένος με το δρεπάνι, καταφέρνει και αποκόπτει τα γεννητικά όργανα του πατέρα του Ουρανού τα οποία πέταξε στην θάλασσα. Από το αίμα που έτρεξε από την πληγή του Ουρανού γεννήθηκαν αργότερα οι Ερινύες ενώ από τα γεννητικά του όργανα γεννήθηκε μια κόρη, η Θεά Αφροδίτη.
Ό Ουρανός δεν υπέκυψε στο τραύμα του. Εξα­κολουθεί να ζει, αλλά από εδώ και πέρα περιορίζε­ται σ’ ένα ρόλο αφανή. Διατηρεί ωστόσο ένα τρομε­ρό προνόμιο να προβλέπει το μέλλον. Χάρη σ’ αυτό, θα μπορέσει να επέμβει, πρώτα για να σώσει τον εγγονό του Δία, υστέρα για να εμποδίσει να εκθρονιστεί κι αυτός με την σειρά του.

Η ερμηνεία της μυθολογικής αναφοράς.

Ουρανός εις την προκειμένη περίπτωσιν είναι η συνεχής ουσία του Χώρου κατά την πρώτην αυτής εμφάνισιν εις την Φύσιν και Γαία η ατομική ουσία επίσης εις πρώτην αυτής εμφάνισιν κατά την οποίαν δεν είχαν την δυνατότητα εμφανίσεως των μορφών αι οποίαι μας είναι σήμερα γνωσταί (όπως είναι οι γαλαξιες).

Ο Ουρανός (ο Αιθέρας) βλέπων ότι τα παιδιά του (αι υλικαί μορφαί αι οποίαι εσχηματίζοντο) ήταν «ισχυρά» (μορφές γιγάντιες οι οποίες εκινούντο κάθε μία αυτοτελώς σε άτακτη κίνηση και χωρίς να υπάρχει δυνατότητα αποκαταστάσεως τάξεως μεταξύ τους), τα έριξε στους «κευθμώνες» (δηλαδή περιόρισε την κίνηση αυτών των μορφών) ώστε να μην μπορούν να εξελιχθούν περαιτέρω.
Δεν υπάρχει καμιά πληροφορία για το είδος αυτών των υλικών μορφών, όμως έχοντες υπόψη την πορεία εξελίξεως του Σύμπαντος, πρέπει να θεωρήσουμε ότι πρόκειται τεραστίων διαστάσεων ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΕΙΣ υλικής ουσίας αποτελούμενες από αεριοδέστατες ουσίες (κυρίως από στοιχειώδη σωματίδια και υδρογόνο) δηλαδή τα γνωστά μας από την αστρονομία ως νεφελώματα αλλά πολύ μεγαλύτερων διαστάσεων κινουμένων ατάκτως εις το τότε πρωτόγονο Σύμπαν με αποτέλεσμα να μην υπάρχει δυνατότητα μεταξύ τους συνεργασίας και εκδηλώσεως τάξεως.
Το κόψιμο των γεννητικών οργάνων του Ουρανού από τον Κρόνο συμβολίζει την διακοπή της εμφανίσεις τοιούτων υλικών μορφών από έτερο μέρος του Αιθέρος μεγαλυτέρας δυναμικότητος και του μετασχηματισμού αυτών των συγκεντρώσεων σε νεφελώματα έχοντα κέντρο και περιφέρεια και την εν συνεχεία μετατροπή τους σε γαλαξίες στους οποίους υπάρχει η ρυθμική περιστροφική κίνηση και αυτό ακριβώς υποδηλώνει η ανάληψη της εξουσίας από τον Κρόνο.
Επίσης η μυθολογική αναφορά μας αναφέρει την γέννηση της Θεάς Αφροδίτης από τα αποκοπέντα γεννητικά όργανα, δηλαδή από την δράση του Ουρανού – Αιθέρος, και από τα κύματα της θάλασσας. Η Θεά Αφροδίτη, η οποία συμβολίζει τον τύπο την νέων υλικών μορφών που θα συγκροτηθούν με την νέα κυριαρχία Κρόνου – Ρέας.

Η δεύτερη θεϊκή δυναστεία ΚΡΟΝΟΣ και ΡΕΑ

Η μυθολογική αναφορά.
Ό Κρόνος πήρε τη θέση του πατέρα του ο οποίος του προλέγει πώς θα εκθρονιστεί με τη σειρά του από ένα από τα παιδιά του. Ό Κρόνος, λοιπόν, παντρεύεται με την αδελφή του Ρέα, και απέκτησε πολλά παιδιά τα λεγόμενα Κρονίδες . Η Εστία, η Δήμητρα και η Ήρα είναι οι κόρες της ενώ ο Άδης, ο Ποσειδών και αργότερα ο Ζευς είναι οι γιοι της. Ο Κρόνος, αντί να γκρεμίζει τα παιδιά του στα Τάρταρα, όπως έκανε ο Ουρανός, τα καταπίνει μόλις γεννιούνται. Η Ρέα δεν ανέχεται περισσότερο αυτήν την κατάσταση αλλά και η Γαία ενοχλείται με το να βλέπει τους απογόνους της να εξαφανίζονται.
Η Ρέα όταν πρόκειται πάλι να γίνει πάλι μητέρα, ικετεύει τους γονείς της (Ουρανό και Γαία) να την βοηθήσουν να σώσει τω παιδί πού έχει στα σπλάχνα της. Ό Ουρανός και η Γαία τη συμβουλεύουν να πάει στην Κρήτη, να αφήσει εκεί το νεογέννητο Δία και ύστερα να γυρίσει κοντά στον Κρόνο και να προσποιηθεί πώς γεννάει. Έτσι γίνεται και η Ρέα παρουσιάζει στον Κρόνο μία φασκιωμένη πέτρα, πού αυτός την καταπίνει, πιστεύοντας πώς έχει αποτρέψει άλλη μία φορά τη μοίρα του. Ο Ζευς όμως επέζησε ελεύθερος και κατόπιν θα εκθρονίσει τον Κρόνο.

Η ερμηνεία της μυθολογικής αναφοράς

Ο Κρόνος είναι ο ενεργητικός Αιθέρας (συνεχής ουσία) και η Ρέα η διαμορφωθείσα ύλη της Γης σε συμπαγές έδαφος, κατάλληλο για την εκδήλωση της ζωής στην γη και γενικά σε όλες τις ανάλογες υλικές μορφές.

Ο Κρόνος συμβολίζει την τάξη που επικράτησε όταν ανέλαβε την εξουσία, όπου οι υλικές μορφές (νεφελώματα) άρχισαν να συγκροτούν νέες μορφές (τους γαλαξίες) στις οποίες επικρατούσε τάξη και αρμονία. Η εμφάνιση του χρόνου συμβολίζει την εμφάνιση ρυθμού στις κινήσεις των υλικών μορφών, κάτι που μας είναι γνωστό στις κινήσεις των αστέρων-ήλιων γύρω από το γαλαξιακό κέντρο και των πλανητών γύρο από τους αστέρες-ήλιους. Ο χρόνος ποσοτικοποίησε τους ρυθμούς κινήσεων των υλικών μαζών όπως ο νους ως ποιοτική δύναμη ενέργειας της συνεχούς ουσίας (αιθέρα) είναι η πρωταρχική αιτία εμφανίσεως των νοητικών όντων.



Η τρίτη θεϊκή δυναστεία ΖΕΥΣ και ΗΡΑ.

Η μυθολογική αναφορά.
Τον Δία βρέφος τον παρέλαβαν οι νύμφες του βουνού Δικταίου και κατ’ άλλους οι δυο κόρες του βασιλιά της Κρήτης Μελλίσου, οι Αδράστεια και η Μέλισσα. Ο Ζευς τρεφότανε με το κέρας της Αιγός (γίδας) Αμάλθειας, ενώ οι Κουρήτες ή Κορύβαντες σκέπαζαν τα κλάματα του θεϊκού βρέφους με πολεμικούς χορούς έξω από το σπήλαιο.
Ο Ζευς όταν ανδρώθηκε νίκησε τον πατέρα του Κρόνο και κατέλαβε την εξουσία απ’ αυτόν και τον εξανάγκασε να ξαναφέρει στο φως τους θεούς – αδελφούς του που είχε καταπιεί. Κατόπιν έκανε σύζυγο του την αδελφή του Θεά Ήρα. Ορισμένοι συγγραφείς αναφέρουν ότι πρώτη σύζυγος του Διός ήταν η Μήτις, κόρη του Ωκεανού και της Τηθύος. Αυτή η ένωση όμως είχε τραγικό τέλος, γιατί σύμφωνα με μια προφήτευα μετά το παιδί που θα γεννούσε και ένα άλλο παιδί το οποίο προοριζότανε να γίνει βασιλιάς των θεών. Έτσι ο Ζευς κινδύνευε να εκθρονισθεί και αυτός με την σειρά του. Για να γλιτώσει από την τρομερή του μοίρα, καταπίνει την Μήτιδα με το παιδί που έφερε στα σπλάχνα του και έτσι πετυχαίνει δύο στόχους, αφενός μεν αποφεύγει τον κίνδυνο να εκθρονισθεί και αφετέρου αποκτά αυτό που αντιπροσωπεύει η Μήτις: την σοφία. Κατόπιν γεννάει από την κεφαλή του το παιδί που είχε στα σπλάχνα της η Μήτις και το οποίο είναι η Θεά Αθηνά.



Η ερμηνεία της μυθολογικής αναφοράς.

Ο Κρόνος είναι ο ενεργητικός Αιθέρας ενώ ο Ζευς είναι ο δημιουργικός Αιθέρας. Αυτό σημαίνει ότι ο δημιουργικός Αιθέρας είναι δυναμικότερος του ενεργητικού Αιθέρα και εξελίσσεται σε οντογονικό Αιθέρα ο οποίος έχει ως αποτέλεσμα την εμφάνιση των όντων. Αυτό σημαίνει πλέον την εκδήλωση της νοητικής πνευματικής Φύσεως εκ της μη νοητικής. Η επιφάνεια της Γης έχει πλέον εξελιχθεί και έχει πλέον την δυνατότητα να αναδείξει έμβια ζωή.
Ο Θεός Ζευς αντιπροσωπεύει το πρωταρχικό πυρ ενώ η Θεά Ήρα την υλική ουσία που από την συλλειτουργία τους εμφανίζονται όλες οι νοητικές οντότητες. Το πρωταρχικό πυρ και ο δημιουργικός νους του Διός έγινε το αίτιο της οντογονίας και έτσι ο Ζευς έγινε πατέρας Θεών και ανθρώπων. Ο δημιουργικός αιθέρας είναι ο Φάνης των Ορφικών, η Μονάδα 3 των Πυθαγορείων και η νοητική μονάδα κατ’ άλλους φιλοσόφους.
Τέλος η ένωσις Διός και Ηρας συμβολίζει την γένεση του ψυχικού ατόμου.

ΠΗΓΗ:lykomidis.wordpress.com

"..δώσε μου Δία μια γαλάζια Θάλασσα και έναν λαμπρό Ήλιο και θα σου φτιάξω μια Ένδοξη χώρα.." !!!

Λόγος Ερμού προς Δία.. Ορφικά κείμενα..

To «Διαμάντι» της Εθνικής

Σαν σήμερα, 5 Σεπτέμβρη, πριν από ακριβώς 9 χρόνια ένα νεαρό παιδί από την Καστοριά το όποιο αγωνιζόταν τότε στην ομάδα του Ηρακλή, φορούσε για πρώτη φορά την γαλανόλευκη φανέλα με το εθνόσημο. Το όνομα του είναι Δημήτρης Διαμαντίδης και μπορεί τότε να μην ήταν ιδιαίτερα γνωστός στο ευρύ κοινό, φρόντισε με το ταλέντο και την δουλειά του να κάνει όλο τον κόσμο να «παραμιλάει».

Από τις 5 Σεπτέμβρη του 2001 και μέχρι σήμερα αποτέλεσε αναπόσπαστο κομμάτι της Εθνικής, ακόμα και το 2009 όπου ήταν η μόνη χρονιά που δεν ακολούθησε την ομάδα στις Ευρωπαϊκές της υποχρεώσεις. Το ντεμπούτο του το έκανε σε φιλικό αγώνα κόντρα στον Λίβανο στον οποίο πέτυχε και τους πρώτους του πόντους με την γαλανόλευκη φανέλα (6π.). Από εκεί και πέρα όλα είχαν πάρει τον δρόμο τους.

Μέχρι σήμερα μετράει 125 αγώνες με την Εθνική ομάδα και έχει τραβήξει τα βλέμματα Ελλήνων και ξένων παραγόντων του μπάσκετ. Έχει χαρακτηριστεί ένας από τους καλύτερους Ευρωπαίους αμυντικούς αλλά και παιδί χαμηλών τόνων. Πολλές φορές έχει αποτελέσει το «κλειδί» για την επίτευξη πολλών επιτυχιών της Εθνικής όπως τότε με το «θρυλικό» τρίποντο στην λήξη του ημιτελικού του 2005 με την Γαλλία… που έδωσε την νίκη στην Ελλάδα (αυτό και αν έχει μείνει στην μνήμη όλων, με την χαρακτηριστική ατάκα του Βασίλη Σκουντή, να φωνάζει «Βάλτο αγόρι μου»!!!).

Ένα χρόνο αργότερα, το «διαμάντι» της Εθνικής σημειώνει ρεκόρ πόντων (20π.) στο Μουντομπάσκετ του 2006 κόντρα στην Αυστραλία, ενώ στην ίδια διοργάνωση τα τρίποντα κόντρα στους Αμερικανούς έχουν μείνει αξέχαστα σε όλους. Το 2007 στο Πανευρωπαϊκό κόντρα στην Κροατία σπάει για δεύτερη φορά το ρεκόρ του πετυχαίνοντας 23 πόντους...

Από το 2004 όπου «μετακόμισε» στις τάξεις του Παναθηναϊκού οι αγωνιστικές απαιτήσεις αυξήθηκαν. Περισσότεροι αγώνες, περισσότερες απαιτήσεις, μεγαλύτερη καταπόνηση… Το 2009 η κούραση αλλά και οι αλλεπάλληλοι τραυματισμοί από την υπερπροσπάθεια τον κράτησαν μακριά από τους αγώνες της Εθνικής στο Πανευρωπαϊκό της Πολωνίας. Αυτό ήταν και το πρώτο καμπανάκι. Μία μέρα λοιπόν, πριν το «κλείσιμο» 9 χρόνων με την φανέλα της Εθνικής Ελλάδας αποφάσισε να ανακοινώσει και επίσημα την αποχώρηση του.

Αυτό δεν έχει να κάνει όμως με τον αποκλεισμό της ομάδας από την φάση των «8» του Παγκοσμίου πρωταθλήματος καθώς η απόφαση τριγύριζε καιρό στο μυαλό του… Μάλιστα λίγο πριν την ανακοίνωσή της, ο Δημήτρης Διαμαντίδης είχε πραγματοποιήσει μία από τις καλύτερες εμφανίσεις του φέτος κόντρα στην Ισπανία.

Σίγουρα είναι ένας μπασκετμπολίστας που θα λείψει πολύ από το ρόστερ της Εθνικής Ελλάδας, χωρίς βέβαια να υποτιμάμε όλους τους υπόλοιπους, αλλά κάποιοι παίκτες, κακά τα ψέματα είναι αναντικατάστατοι…



ΠΗΓΗ:www.theplayer.gr

Ξέχασαν να γράφουν με μολύβι

Σημαντικά προβλήματα αντιμετωπίζουν οι νεαροί Κινέζοι και Ιάπωνες που δαπανούν ατελείωτες ώρες μπροστά σε ηλεκτρονικούς υπολογιστές και κινητά τηλέφωνα με πληκτρολόγια αλλά δεν πιάνουν, ούτε για αστείο χαρτί και μολύβι στο χέρι. Οπως έδειξε δημοσκόπηση της εφημερίδας της νεολαίας του Κομμουνιστικού Κόμματος, το 83% των εφήβων και νέων αντιμετωπίζει προβλήματα στη γραφή των κινεζικών ιδεογραμμάτων, γεγονός που γεννά ανησυχία για το μέλλον της παραδοσιακής κινεζικής γραφής.
Οι «καλωδιωμένοι» νεαροί χρησιμοποιούν ηλεκτρονικά συστήματα που μεταφράζουν τους κινεζικούς χαρακτήρες σε λατινικό αλφάβητο έτσι ώστε να είναι δυνατή η επικοινωνία μέσω Διαδικτύου. Ο χρήστης εισάγει μία λέξη στο σύστημα μεταγγραφής και η συσκευή προτείνει μία σειρά κινεζικών ιδεογραμμάτων που ταιριάζουν. Οι νεαροί, λοιπόν, μπορούν να αναγνωρίσουν τον χαρακτήρα αλλά επειδή δεν «πιάνουν» μολύβι στο χέρι τους και αρκούνται στο πληκτρολόγιο είναι αδύνατον να τον σχηματίσουν.

ΠΗΓΗ:news.kathimerini.gr

ΑΥΤΗ ΕΙΝΑΙ Η ΜΙΑ ΟΨΗ ΤΗΣ ΤΟΥΡΚΙΑΣ!ΑΠΑΓΟΡΕΥΣΑΝ ΚΑΙ ΤΙΣ ΧΟΡΕΥΤΡΙΕΣ.

ΜΟΥΝΤΟΜΠΑΣΚΕΤ 2010.
ΟΙ ΤΟΥΡΚΟΙ ΑΠΑΓΟΡΕΥΣΑΝ ΤΗ ΣΥΜΜΕΤΟΧΗ ΤΩΝ ΧΟΡΕΥΤΡΙΩΝ
( τσιρλίντερ )ΣΕ ΑΓΩΝΕΣ ΤΗΣ ΕΘΝΙΚΗΣ ΤΟΥΣ ΟΜΑΔΑΣ ΚΑΛΑΘΟΣΦΑΙΡΙΣΗΣ ΣΕ ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ ΠΟΥ ΠΑΡΑΚΟΛΟΥΘΟΥΝ ΤΟΝ ΑΓΩΝΑ ΚΥΒΕΡΝΗΤΙΚΟΙ ΑΞΙΩΜΑΤΟΥΧΟΙ.
ΕΤΣΙ ΣΤΟΥΣ ΑΓΩΝΕΣ ΤΟΥΡΚΙΑ-ΡΩΣΙΑ ΣΤΙΣ 29/08/2010 ΚΑΙ ΤΟΥΡΚΙΑ-ΕΛΛΑΣ ΣΤΙΣ 31/08/2010 ΔΕΝ ΕΜΦΑΝΙΣΤΗΚΑΝ ΟΙ ΟΜΟΡΦΕΣ ΚΟΠΕΛΕΣ.ΒΕΒΑΙΑ ΑΥΤΗ Η ΑΠΟΦΑΣΗ ΔΕΝ ΛΗΦΘΗΚΕ ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΟΜΟΣΠΟΝΔΙΑ ΚΑΛΑΘΟΣΦΑΙΡΙΣΗΣ (FIBA)ΑΠΛΑ ΔΕΧΤΗΚΑΝ ΤΗΝ ΕΠΙΛΟΓΗ ΤΩΝ ΔΙΟΡΓΑΝΟΤΩΝ ΝΑ ΠΡΟΑΣΠΙΣΟΥΝ ΤΗ ΘΡΗΣΚΕΙΑ ΤΟΥΣ.




ΣΥΓΧΑΡΗΤΗΡΙΑ ΛΟΙΠΟΝ ΣΤΟΥΣ ΤΟΥΡΚΟΥΣ ΠΟΥ ΕΠΙΜΕΝΟΥΝ ΚΑΙ ΔΕΝ ΔΙΑΠΡΑΓΜΑΤΕΥΟΝΤΑΙ ΤΑ ΑΥΤΟΝΟΗΤΑ ΓΙΑ ΑΥΤΟΥΣ. ΑΣ ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑΤΙΣΤΕΙ Η ΕΥΡΩΠΗ ΚΑΙ ΑΣ ΑΠΟΦΑΣΙΣΕΙ ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ ΠΟΙΟ ΔΡΟΜΟ ΘΑ ΑΚΟΛΟΥΘΗΣΕΙ ΓΙΑ ΤΗΝ ΟΛΟΚΛΗΡΩΣΗ ΤΗΣ. Η ΣΗΜΕΡΙΝΗ ΚΡΙΣΗ ΤΗΣ ΕΥΡΩΠΗΣ ΕΙΝΑΙ ΠΟΛΙΤΙΣΤΙΚΗ ΠΤΩΧΕΥΣΗ.ΞΕΚΑΘΑΡΑ ΠΡΟΚΕΙΤΑΙ ΓΙΑ ΚΡΙΣΗ ΑΝΘΡΩΠΙΝΩΝ ΑΞΙΩΝ.

Γιατί το φίδι, έγινε σύμβολο των ιατρών.

Το φίδι, το γνωστό σύμβολο-σήμα των γιατρών, σχετίζεται με την ηρωο-λατρεία και με το φιδο-ήρωα Ασκληπιό. Ας τα δούμε όμως από την αρχή. Ο Ασκληπιός, ο "έξοχος ιατρός", ο γιος του Απόλλωνα "ιητρού" από την θνητή Κορωνίδα, φθάνει κάποτε στους τόπους λατρείας του, μεταμορφωμένος σε... φίδι.

Στην Σικυώνα λχ. «φθάνει από την Επίδαυρο τον 5ο αι. πάνω σε άμαξα, που την έσερναν δύο μουλάρια, μεταμορφωμένος σε φίδι» (Παυσανίας 2. 10. 3). Αλλά και στο ιερό της Επιδαύρου σε δύο περιπτώσεις θεραπεύει παίρνοντας τη μορφή φιδιού(Ι).

Κάποιος ασθενής - διαβάζουμε σ’ ένα ίαμα – «με τον του ποδός δάκτυλον υπό του αγρίου έλκεος», δηλαδή με ένα άγριο, «κακόηθες» έλκος στο δάκτυλο του ποδιού του, μεταφέρθηκε με φορείο απ' τους θεράποντες του Ασκληπιού στο άβατο και κει περίμενε.

«Ύπνου δε νιν λαβόντος εν τούτω, δράκων εκ του άβατου εξελθών, τον δάκτυλο ιάσατο ται γλώσσαι και τούτο ποιήσας εις το άβατον ανεχώρησε πάλιν». Κι όταν ναρκώθηκε απ' τον ύπνο, ο ασθενής μισοδιέκρινε το ιερό φίδι να βγαίνει απ' το άβατο, να γλείφει με τη γλώσσα του το άγριο έλκος και στη συνέχεια να ξαναγυρίζει το φίδι στο άβατο ξύπνησε υγιής χωρίς το έλκος.

Εάν δεχθούμε λοιπόν αυτή την λεκτική παραγωγή απ’ την Ασκάλαβος (ερπετό, είδος σαύρας με πιτσιλωτό δέρμα) και ήπιος, τότε Ασκλ-ήπιος είναι ένας όφις που θεραπεύει και καταπραΰνει.

Σ' ένα άλλο ίαμα σχετικό με τη θεραπεία της στειρότητας διαβάζουμε:
«Ανδρομέ-[δα] εκ Κεθυ αυτά περί παίδων
εγκαθεύδ[ουσα] [εδό-]κει εν τω ύπνω δράκων επί
της γαστ[ρός],.. Παίδες οι εγένοντο πέντε...».

«Η Ανδρομέδα από τα Κύθηρα .... μίσο ναρκωμένη, για να αποκτήσει τέκνα» (ξάπλωσε κι αυτή μπροστά απ' το άβατο) «είδε στον ύπνο της, πως το φίδι (βγήκε απ' το άβατο) και τυλίχτηκε στην κοιλιά της».... "εγέννησε πέντε τέκνα" [ίαμα 38].

Ο Ασκληπιός σε όλες τις απεικονίσεις του παρουσιάζεται όρθιος ή ένθρονος έχοντας ένα φίδι, δηλαδή τον «άλλο του εαυτό», τυλιγμένο γύρω από τη ράβδο του.

Το όνομα του Ασκληπιού δεν έχει ερμηνευθεί ακόμη. Είναι όμως πιθανό να σχετίζεται με το φίδι. Στην περίπτωση αυτή, το "Ασκλ'" παράγεται από την Ασκάλαβο, που σημαίνει φίδι, σαύρα, ερπετό. Σύμφωνα με τον Πλούταρχο το «-ήπιος» είναι β' συνθετικό και παράγεται από τη λέξη ήπιος (Πλούτ. 2. 845).



Τι εστί όφις;


Η λέξη όφις είναι ομόριζη της λέξης οφθαλμός. Και οι δύο παράγονται από το θέμα *οπ- του οράω -ορώ: του βλέπω (Μέλλων ενεργ. Όπ-σομαι: όψομαι. Μέλλων παθ. Οπ-θήσομαι; οφθήσομαι, Αορ. παθ. ώφ-θην κλπ.)

Ο όφις απ' την οπ-ή του, οπ-τάζει (βλέπει). Είναι ο αόρατος προ-ορός (-φρουρός) του σπιτιού, ο άγρυπνος θυρα-ωρός (=θυρωρός) ώρα με ψιλή = φρουρά, φυλακή) και τιμα-ωρός; τιμωρός των εχθρών του οίκου.

Η παράδοση για το «φίδι-φυλακα» του σπιτιού, του ναού, του μύλου, της αποθήκης κ.λ.π., είναι πολύ παλαιά. Οι «θεές των όφεων» φυλάνε τις μινωικές αποθήκες των ανακτόρων της Κνωσού (εκεί βρέθηκαν), όπως το ίδιο φυλάει ο Σωσίπολις, ο σωτήρας της πόλης, την Ολυμπία.

Την Αθήνα την προστατεύει ο οικουρός όφις, που ήταν μια «απεικόνιση» του Εριχθονίου φιδο-ήρωα Ερεχθέως. Όταν μάλιστα οι Πέρσες πλησίαζαν στην Αθήνα - γράφει ο Ηρόδοτος - το ιερό φίδι χάθηκε κι έτσι ο λαός τάχθηκε με την άποψη ν’ αδειάσουν την πόλη για να πάνε στην ... Κούλουρη (Ηρόδ.8.4!.2.).

Ο Σωσίπολις και ο οικουρός όφις ταΐζονταν από τις ιέρειες με μελόπιτες, όπως αντίστοιχα οι παλαιοί μυλωνάδες της Σκύρου λ.χ. «... ρίχνανε μεσ’ στην τρύπα του μύλου σταφίδες, σύκα, καρύδια, για να φιλέψουν το φίδι - στοιχειό του μύλου...» (Βλ. Γ. Μέγα, Ελλην. Εορταί και έθιμα της λαϊκής λατρείας, σ.65).

Το φίδι εξ’ άλλου με το να απορρίχνει το δέρμα του, ανανεώνει την ζωτικότητά του κι έτσι γίνεται σύμβολο της αθανασίας, της δύναμης, της αναγέννησης, (με την έννοια της ανανέωσης) και της Ιατρικής.

Το δέρμα του φιδιού, που απορρίχνεται πίσω από το ερπετό, καθώς εκείνο ανανεώνεται, ονομάζεται και γήρας στα αρχαία ελληνικά !!!
Γήρας = δέρμα του φιδιού, φιδοπουκάμισο, αποβαλλόμενο δέρμα φιδιού.


Ο φιδο-ήρωας Ασκληπιός


Γιατί όμως ο Ασκληπιός ήταν φιδο-ήρωας; Δεν ήταν ένας αθάνατος θεός; Όχι. Έκανε κάποτε μία υπέρβαση. Ανάστησε ένα νεκρό και γι’ αυτήν του την πράξη, που διασάλευσε την φυσική τάξη των πραγμάτων, τιμωρήθηκε από τον Δία. Ο Ζευς τον σκότωσε με τον κεραυνό του και σε πολλούς τόπους ετιμάτο ως «νεκρός» ήρωας. Ο νεκρός ήρωας όμως, σύμφωνα με την πρωτόγονη πίστη, εμφανίζεται με τη μορφή του φιδιού. Έτσι εξηγείται η ιδιότητα του φιδο-ήρωα για τον Ασκληπιό, όπου το φίδι είναι ο «δεύτερος εαυτός του».

Αυτό ακριβώς υιοθετεί και το σύμβολο των




ΠΗΓΗ:melitilexeis.blogspot.com