Οι Θεϊκές Δυναστείες

Η πρώτη θεϊκή δυναστεία ΟΥΡΑΝΟΣ και ΓΑΙΑ.

Η μυθολογική αναφορά.
Στην Ελληνική μυθολογία αναφέρεται ως πρώτη θεϊκή δυναστεία αυτή του Ουρανού και της Γαίας. Η Ένωση της Γαίας και του Ουρανού υπήρξε πολύ γόνιμη. Ανάμεσα στα παιδιά αυτού του πρώ­του θεϊκού ζευγαριού, αναφέρονται:

Α) οι Τιτάνες, οι οποίοι ήταν δώδεκα, έξη άρρενες (ο Ωκεανός, ο Κοίος, ο Κρείος, ο Υπερίων, ο Ίαπετός και ο Κρόνος) και έξη θήλυς (η Τηθύς, η Θεία, η Θέμις, η Μνημοσύνη, η Φοίβη και η Ρέα),
Β) οι Κύκλωπες, αδελφοί των Τιτάνων οι οποίοι ξεχωρίζουν επειδή έχουν μονάχα ένα μάτι, καταμεσής στο μέ­τωπο, έχουν πνεύμα εριστικό και είναι επίφοβοι χάρη στη δύναμη και την επιτηδειότητά τους. Οι Κύκλωπες είναι τρεις (ο Βροντής, ο Στερόπης και ο Αργής και προσω­ποποιούν τη βροντή, την αστραπή και τον κεραυνό) και τέλος είναι
Γ) οι Γίγαντες, πού ονομάζονται και Εκατόγχειρες, είναι επίσης τρεις (ο Αιγαίων ή Βριάρεως, ο Κόττος και ο Γύγης) και τους οποίους ο Ησίοδος τους εμφανίζει ως μια ράτσα υπεροπτική).
Ο Ουρανός τεκνοποιούσε αδιάκοπα παρά το γεγονός ότι ήξερε ότι μια μέρα ένα από τα παιδιά του θα τον εκθρόνιζε. Για αποφύγει την εκθρόνιση του εξαφάνιζε τους απογόνους του γκρεμίζοντάς τους στα έγκατα της Γαίας. Η Γαία απόκαμε να γεννάει αδιάκοπα και να της στερούν τα παιδιά της γι’ αυτό σχεδίασε μία σκληρή εκδίκηση. Μόλις έβγαλε από τους κόλ­πους το αστραφτερό ατσάλι με το οποίο έφτιαξε ένα μεγάλο δρε­πάνι και φανέρωσε το σχέδιο της στα παιδιά της. Αυτό το σχέδιο ήταν το να κάνει τον Ουρανό ανίκανο να τεκνοποιεί αποκόπτοντας τα γεννητικά του όργανα. Από τα παιδιά της ο νεώτερος ανάμεσα τους, ο καμπυλόνουν Κρόνος, συμφωνεί με την άποψη τής μητέρας του. Αυτή του αποκαλύπτει τις λεπτομέ­ρειες της συνωμοσίας. Ό Κρόνος, οπλισμένος με το δρεπάνι, καταφέρνει και αποκόπτει τα γεννητικά όργανα του πατέρα του Ουρανού τα οποία πέταξε στην θάλασσα. Από το αίμα που έτρεξε από την πληγή του Ουρανού γεννήθηκαν αργότερα οι Ερινύες ενώ από τα γεννητικά του όργανα γεννήθηκε μια κόρη, η Θεά Αφροδίτη.
Ό Ουρανός δεν υπέκυψε στο τραύμα του. Εξα­κολουθεί να ζει, αλλά από εδώ και πέρα περιορίζε­ται σ’ ένα ρόλο αφανή. Διατηρεί ωστόσο ένα τρομε­ρό προνόμιο να προβλέπει το μέλλον. Χάρη σ’ αυτό, θα μπορέσει να επέμβει, πρώτα για να σώσει τον εγγονό του Δία, υστέρα για να εμποδίσει να εκθρονιστεί κι αυτός με την σειρά του.

Η ερμηνεία της μυθολογικής αναφοράς.

Ουρανός εις την προκειμένη περίπτωσιν είναι η συνεχής ουσία του Χώρου κατά την πρώτην αυτής εμφάνισιν εις την Φύσιν και Γαία η ατομική ουσία επίσης εις πρώτην αυτής εμφάνισιν κατά την οποίαν δεν είχαν την δυνατότητα εμφανίσεως των μορφών αι οποίαι μας είναι σήμερα γνωσταί (όπως είναι οι γαλαξιες).

Ο Ουρανός (ο Αιθέρας) βλέπων ότι τα παιδιά του (αι υλικαί μορφαί αι οποίαι εσχηματίζοντο) ήταν «ισχυρά» (μορφές γιγάντιες οι οποίες εκινούντο κάθε μία αυτοτελώς σε άτακτη κίνηση και χωρίς να υπάρχει δυνατότητα αποκαταστάσεως τάξεως μεταξύ τους), τα έριξε στους «κευθμώνες» (δηλαδή περιόρισε την κίνηση αυτών των μορφών) ώστε να μην μπορούν να εξελιχθούν περαιτέρω.
Δεν υπάρχει καμιά πληροφορία για το είδος αυτών των υλικών μορφών, όμως έχοντες υπόψη την πορεία εξελίξεως του Σύμπαντος, πρέπει να θεωρήσουμε ότι πρόκειται τεραστίων διαστάσεων ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΕΙΣ υλικής ουσίας αποτελούμενες από αεριοδέστατες ουσίες (κυρίως από στοιχειώδη σωματίδια και υδρογόνο) δηλαδή τα γνωστά μας από την αστρονομία ως νεφελώματα αλλά πολύ μεγαλύτερων διαστάσεων κινουμένων ατάκτως εις το τότε πρωτόγονο Σύμπαν με αποτέλεσμα να μην υπάρχει δυνατότητα μεταξύ τους συνεργασίας και εκδηλώσεως τάξεως.
Το κόψιμο των γεννητικών οργάνων του Ουρανού από τον Κρόνο συμβολίζει την διακοπή της εμφανίσεις τοιούτων υλικών μορφών από έτερο μέρος του Αιθέρος μεγαλυτέρας δυναμικότητος και του μετασχηματισμού αυτών των συγκεντρώσεων σε νεφελώματα έχοντα κέντρο και περιφέρεια και την εν συνεχεία μετατροπή τους σε γαλαξίες στους οποίους υπάρχει η ρυθμική περιστροφική κίνηση και αυτό ακριβώς υποδηλώνει η ανάληψη της εξουσίας από τον Κρόνο.
Επίσης η μυθολογική αναφορά μας αναφέρει την γέννηση της Θεάς Αφροδίτης από τα αποκοπέντα γεννητικά όργανα, δηλαδή από την δράση του Ουρανού – Αιθέρος, και από τα κύματα της θάλασσας. Η Θεά Αφροδίτη, η οποία συμβολίζει τον τύπο την νέων υλικών μορφών που θα συγκροτηθούν με την νέα κυριαρχία Κρόνου – Ρέας.

Η δεύτερη θεϊκή δυναστεία ΚΡΟΝΟΣ και ΡΕΑ

Η μυθολογική αναφορά.
Ό Κρόνος πήρε τη θέση του πατέρα του ο οποίος του προλέγει πώς θα εκθρονιστεί με τη σειρά του από ένα από τα παιδιά του. Ό Κρόνος, λοιπόν, παντρεύεται με την αδελφή του Ρέα, και απέκτησε πολλά παιδιά τα λεγόμενα Κρονίδες . Η Εστία, η Δήμητρα και η Ήρα είναι οι κόρες της ενώ ο Άδης, ο Ποσειδών και αργότερα ο Ζευς είναι οι γιοι της. Ο Κρόνος, αντί να γκρεμίζει τα παιδιά του στα Τάρταρα, όπως έκανε ο Ουρανός, τα καταπίνει μόλις γεννιούνται. Η Ρέα δεν ανέχεται περισσότερο αυτήν την κατάσταση αλλά και η Γαία ενοχλείται με το να βλέπει τους απογόνους της να εξαφανίζονται.
Η Ρέα όταν πρόκειται πάλι να γίνει πάλι μητέρα, ικετεύει τους γονείς της (Ουρανό και Γαία) να την βοηθήσουν να σώσει τω παιδί πού έχει στα σπλάχνα της. Ό Ουρανός και η Γαία τη συμβουλεύουν να πάει στην Κρήτη, να αφήσει εκεί το νεογέννητο Δία και ύστερα να γυρίσει κοντά στον Κρόνο και να προσποιηθεί πώς γεννάει. Έτσι γίνεται και η Ρέα παρουσιάζει στον Κρόνο μία φασκιωμένη πέτρα, πού αυτός την καταπίνει, πιστεύοντας πώς έχει αποτρέψει άλλη μία φορά τη μοίρα του. Ο Ζευς όμως επέζησε ελεύθερος και κατόπιν θα εκθρονίσει τον Κρόνο.

Η ερμηνεία της μυθολογικής αναφοράς

Ο Κρόνος είναι ο ενεργητικός Αιθέρας (συνεχής ουσία) και η Ρέα η διαμορφωθείσα ύλη της Γης σε συμπαγές έδαφος, κατάλληλο για την εκδήλωση της ζωής στην γη και γενικά σε όλες τις ανάλογες υλικές μορφές.

Ο Κρόνος συμβολίζει την τάξη που επικράτησε όταν ανέλαβε την εξουσία, όπου οι υλικές μορφές (νεφελώματα) άρχισαν να συγκροτούν νέες μορφές (τους γαλαξίες) στις οποίες επικρατούσε τάξη και αρμονία. Η εμφάνιση του χρόνου συμβολίζει την εμφάνιση ρυθμού στις κινήσεις των υλικών μορφών, κάτι που μας είναι γνωστό στις κινήσεις των αστέρων-ήλιων γύρω από το γαλαξιακό κέντρο και των πλανητών γύρο από τους αστέρες-ήλιους. Ο χρόνος ποσοτικοποίησε τους ρυθμούς κινήσεων των υλικών μαζών όπως ο νους ως ποιοτική δύναμη ενέργειας της συνεχούς ουσίας (αιθέρα) είναι η πρωταρχική αιτία εμφανίσεως των νοητικών όντων.



Η τρίτη θεϊκή δυναστεία ΖΕΥΣ και ΗΡΑ.

Η μυθολογική αναφορά.
Τον Δία βρέφος τον παρέλαβαν οι νύμφες του βουνού Δικταίου και κατ’ άλλους οι δυο κόρες του βασιλιά της Κρήτης Μελλίσου, οι Αδράστεια και η Μέλισσα. Ο Ζευς τρεφότανε με το κέρας της Αιγός (γίδας) Αμάλθειας, ενώ οι Κουρήτες ή Κορύβαντες σκέπαζαν τα κλάματα του θεϊκού βρέφους με πολεμικούς χορούς έξω από το σπήλαιο.
Ο Ζευς όταν ανδρώθηκε νίκησε τον πατέρα του Κρόνο και κατέλαβε την εξουσία απ’ αυτόν και τον εξανάγκασε να ξαναφέρει στο φως τους θεούς – αδελφούς του που είχε καταπιεί. Κατόπιν έκανε σύζυγο του την αδελφή του Θεά Ήρα. Ορισμένοι συγγραφείς αναφέρουν ότι πρώτη σύζυγος του Διός ήταν η Μήτις, κόρη του Ωκεανού και της Τηθύος. Αυτή η ένωση όμως είχε τραγικό τέλος, γιατί σύμφωνα με μια προφήτευα μετά το παιδί που θα γεννούσε και ένα άλλο παιδί το οποίο προοριζότανε να γίνει βασιλιάς των θεών. Έτσι ο Ζευς κινδύνευε να εκθρονισθεί και αυτός με την σειρά του. Για να γλιτώσει από την τρομερή του μοίρα, καταπίνει την Μήτιδα με το παιδί που έφερε στα σπλάχνα του και έτσι πετυχαίνει δύο στόχους, αφενός μεν αποφεύγει τον κίνδυνο να εκθρονισθεί και αφετέρου αποκτά αυτό που αντιπροσωπεύει η Μήτις: την σοφία. Κατόπιν γεννάει από την κεφαλή του το παιδί που είχε στα σπλάχνα της η Μήτις και το οποίο είναι η Θεά Αθηνά.



Η ερμηνεία της μυθολογικής αναφοράς.

Ο Κρόνος είναι ο ενεργητικός Αιθέρας ενώ ο Ζευς είναι ο δημιουργικός Αιθέρας. Αυτό σημαίνει ότι ο δημιουργικός Αιθέρας είναι δυναμικότερος του ενεργητικού Αιθέρα και εξελίσσεται σε οντογονικό Αιθέρα ο οποίος έχει ως αποτέλεσμα την εμφάνιση των όντων. Αυτό σημαίνει πλέον την εκδήλωση της νοητικής πνευματικής Φύσεως εκ της μη νοητικής. Η επιφάνεια της Γης έχει πλέον εξελιχθεί και έχει πλέον την δυνατότητα να αναδείξει έμβια ζωή.
Ο Θεός Ζευς αντιπροσωπεύει το πρωταρχικό πυρ ενώ η Θεά Ήρα την υλική ουσία που από την συλλειτουργία τους εμφανίζονται όλες οι νοητικές οντότητες. Το πρωταρχικό πυρ και ο δημιουργικός νους του Διός έγινε το αίτιο της οντογονίας και έτσι ο Ζευς έγινε πατέρας Θεών και ανθρώπων. Ο δημιουργικός αιθέρας είναι ο Φάνης των Ορφικών, η Μονάδα 3 των Πυθαγορείων και η νοητική μονάδα κατ’ άλλους φιλοσόφους.
Τέλος η ένωσις Διός και Ηρας συμβολίζει την γένεση του ψυχικού ατόμου.

ΠΗΓΗ:lykomidis.wordpress.com